ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
Στις 30 Μαρτίου του 1952 λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα ο Νίκος Μπελογιάννης πέφτει από τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος μαζί με τους συντρόφους του, Η. Αργυριάδη και Δ. Μπάτση. Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν στέλεχος του ΚΚΕ. Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ήταν καπετάνιος μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ. Στον εμφύλιο, ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός επίτροπος μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Με το τέλος του εμφυλίου εγκαταλείπει την Ελλάδα μαζί με άλλους συντρόφους του. Το 1950 επιστρέφει με εντολή από το ΚΚΕ να ανασυγκροτήσει τους πυρήνες του ΚΚΕ στην Αθήνα, το οποίο θεωρείται βάση νόμου παράνομο. Το Δεκέμβριο του 1950 συλλαμβάνεται και και δικάζεται ως πράκτορας της ΕΣΣΔ με βάση τον αντικομμουνιστικό νόμο 509/1947 που θεωρούσε το ΚΚΕ εγκληματική οργάνωση. Κατα την απολογία του ο Μπελογιάννης ξεσκέπασε τους κατήγορους του λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;»
Παρά τη διεθνή κατακραυγή ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε σε θάνατο και εκετελέστηκε στο Γουδί στις 30 Μαρτίου 1952. Οι αγώνες αλλά και η θυσία του Νίκου Μπελογιάννη αποτελούν παρακαταθήκη για τους λαούς όλου του κόσμου στους αγώνες που δίνουν για εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.
«Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας. Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας, ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη. Καλημέρα αδέρφια μου.Καλημέρα ήλιε Καλημέρα κόσμε. Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.»
Γ. Ρίτσος «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»